در مطالعه‌ای که اخیراً در Frontiers in Nutrition منتشر شده است، محققان چینی یک تجزیه و تحلیل مبتنی بر تصادفی‌سازی مندلی انجام دادند تا بفهمند که آیا مصرف چای سبز با خطر کمتر سرطان ریه مرتبط است یا خیر.
اگرچه استعمال دخانیات به عنوان عامل اصلی سرطان ریه شناخته شده است، مطالعات نشان داده اند که عوامل محیطی و سایر عوامل سبک زندگی نیز ممکن است در علت شناسی سرطان ریه نقش داشته باشند.
شیوع و عوارض بالای سرطان ریه علاقه قابل توجهی به شناسایی سایر عوامل خطر قابل اصلاح ایجاد کرده است.
رژیم غذایی به عنوان یکی از زمینه های بالقوه برای شناسایی عوامل خطر قابل اصلاح برای سرطان ریه پیشنهاد شده است.
چای نوشیدنی‌ای است که در سراسر جهان مصرف می‌شود و فواید زیادی برای سلامتی دارد. ترکیبات پلی فنلی مانند اپی گالوکاتچین-3-گالات که یک کاتچین است، خواص ضد التهابی، ضد سرطان زایی و آنتی اکسیدانی دارند.
تصور می شود که مصرف منظم انواع مختلف چای، مانند چای سبز، از بیماری های مختلف از جمله سرطان محافظت می کند.
با این حال، یافته‌های مربوط به اثرات محافظتی چای سبز در برابر سرطان، به‌ویژه سرطان ریه، تا حد زیادی بی‌نتیجه بوده است، با برخی از مطالعات روی جمعیت‌های غیرسیگاری اثرات محافظتی نشان می‌دهد در حالی که برخی دیگر هیچ ارتباطی را نشان نمی‌دهند.
در مطالعه حاضر، محققان ارتباط بین مصرف چای سبز و خطر ابتلا به سرطان ریه را با استفاده از رویکرد تصادفی‌سازی مندلی، که ابزاری است که امکان ارزیابی پایه‌های اپیدمیولوژیک را با استفاده از انواع ژنتیکی به‌عنوان اهرم، امکان‌پذیر می‌سازد، مورد بررسی مجدد قرار دادند و سوگیری را حذف کرد. که از مطالعات مشاهده ای حاصل می شود.
محققان ارتباط بالقوه بین مصرف چای سبز و خطر ابتلا به دو نوع سرطان ریه، یعنی سرطان ریه سلول کوچک و سرطان ریه سلول غیرکوچک را با استفاده از داده‌های ارتباط ژنومی داوطلبان از Biobank بریتانیا بررسی کردند.
با توجه به اینکه واریته‌های ژنتیکی متغیرهای ابزاری در تجزیه و تحلیل تصادفی‌سازی مندلی در نظر گرفته می‌شوند، داده‌های ارتباط گسترده ژنوم با نفوذ کم برای بررسی ارتباط بین گونه‌های ژنتیکی و فنوتیپ‌ها، مانند زیرگروه‌های مختلف سرطان ریه، بهینه بود.
مجموعه داده Biobank حاوی اطلاعاتی در مورد مصرف منظم چای سبز شرکت‌کنندگان بود که در معرض توجه قرار گرفت.
داده‌های ارتباط ژنومی برای شناسایی پلی‌مورفیسم‌های تک نوکلئوتیدی مرتبط با مصرف چای سبز و تأثیر بالقوه آن در کاهش خطر سرطان ریه مورد استفاده قرار گرفت.
پلی‌مورفیسم‌های تک نوکلئوتیدی شناسایی‌شده به‌عنوان متغیرهای ابزاری برای مصرف چای سبز مورد استفاده قرار گرفتند و محققان برای اطمینان از عدم وجود هرگونه سوگیری به دلیل ارثی بودن واریته‌های ژنتیکی، هرس عدم تعادل پیوندی بیشتری انجام دادند.
متغیرهای ابزاری بیشتر اصلاح شدند و منجر به مجموعه‌ای از پلی‌مورفیسم‌های تک نوکلئوتیدی شد که ارتباط قوی و مستقلی با مصرف چای سبز داشتند.
مجموعه داده‌های متعدد برای داده‌های ارتباط ژنتیکی در مورد سرطان ریه سلول کوچک و سرطان ریه سلول غیر کوچک استفاده شد. داده‌های مربوط به سرطان ریه سلول‌های غیرکوچک بر اساس زیرگروه‌های کارسینوم سلول سنگفرشی و آدنوکارسینوم تقسیم شدند.
داده‌های این منابع، آمار خلاصه‌ای را در مورد ارتباط پلی‌مورفیسم تک نوکلئوتیدی با موارد سرطان ارائه کردند که برای کشف روابط علی بالقوه از طریق تجزیه و تحلیل تصادفی مندلی استفاده شد.
این مطالعه نشان داد که مصرف چای سبز هیچ اثر محافظتی در برابر سرطان ریه در سطح جمعیت نشان نمی دهد.
با وجود رویکرد تصادفی سازی مندلی، هیچ ارتباطی بین مصرف چای سبز و خطر سرطان ریه سلول غیر کوچک یا سرطان ریه سلول کوچک مشاهده نشد.
علاوه بر این، تجزیه و تحلیل های حساسیت نیز هیچ ارتباط معنی داری را بین مصرف چای سبز و خطر ابتلا به سرطان ریه نشان نداد.
نتایج این مطالعه برخلاف مطالعات مشاهده‌ای مختلف بود که گزارش دادند مصرف چای سبز به طور بالقوه خطر ابتلا به سرطان ریه را کاهش می‌دهد، اگرچه این مطالعات عمدتاً در جمعیت‌های غیرسیگاری بود.
علاوه بر این، در مطالعات قبلی، اثر محافظتی چای سبز به‌ویژه در جمعیت‌های آسیایی که مصرف چای سبز در بین آنها شایع‌تر است، قابل توجه است که نشان‌دهنده نقش بالقوه عوامل سبک زندگی است.
با این حال، محققان بر این باورند که این تضاد بین نتایج آنها و مطالعات قبلی می‌تواند ناشی از علیت معکوس، سوگیری مخدوش‌کننده و دیگر محدودیت‌های مطالعات مشاهده‌ای باشد.
افرادی که به طور منظم چای سبز مصرف می کنند می توانند در سایر جنبه های سبک زندگی مانند پیروی از یک رژیم غذایی سالم، ورزش منظم و اجتناب از سیگار، انتخاب های سالم تری داشته باشند.
این یافته‌ها اهمیت رویکرد تصادفی‌سازی مندلی را برجسته می‌کند، که سوگیری معرفی‌شده توسط عوامل مخدوش‌کننده مانند عوامل سبک زندگی را حذف می‌کند.
به طور کلی، این مطالعه نشان داد که مصرف چای سبز با کاهش خطر ابتلا به دو نوع سرطان ریه، سرطان ریه سلول‌های غیرکوچک و سرطان ریه سلول کوچک ارتباطی ندارد.
با این حال، یافته‌ها همچنین نشان داد که مطالعات تصادفی‌سازی مندلی به‌طور مؤثری سوگیری ناشی از عوامل مخدوش‌کننده بالقوه را در حین بررسی روابط علّی بین عوامل سبک زندگی و بیماری‌ها از هم جدا کردند.
